DEEL 14 - IS ISLAM EEN RELIGIE VAN VREDE?

Helaas zijn er maar weinig verzen van verdraagzaamheid en vrede te vinden, of zelfs maar met een beetje evenwicht uit de vele verzen die vragen om de niet-gelovigen te bestrijden, totdat ze de vernedering en bekering tot de islam accepteren, of anders te worden gedood. De eigen krijgshaftige erfenis van Mohammed - en die van zijn metgezellen - samen met de opmerkelijke nadruk op geweld, zoals gevonden in de Koran, produceerde een spoor van bloed en tranen door de wereldgeschiedenis heen.

Koran (2:216) - "Vechten is u geboden, ofschoon gij er afkerig van zijt; maar het kan zijn, dat gij tegenzin hebt in iets terwijl het goed voor u is en het kan zijn, dat u iets behaagt, terwijl het slecht voor u is. Allah weet het en gij weet het niet."

Niet alleen stelt dit vers voor dat geweld deugdzaam kan zijn, maar het is ook in tegenspraak met de mythe dat de gevechten alleen bedoeld zijn als zelfverdediging, omdat het volk duidelijk niet onder aanval lag op dat moment. Uit de Hadith weten we dat dit vers is overgeleverd in een tijd dat Mohammed eigenlijk probeerde zijn volk te motiveren tot het overvallen van koopmanskaravanen voor buit.

Behalve het feit dat moslims niet iedere niet-moslim hebben gedood in hun domein, is er maar weinig waarop ze als bewijs kunnen wijzen, dat het een vreedzame, tolerante religie is. Waar de islam dominant is (zoals in het Midden-Oosten en Pakistan) hebben religieuze minderheden te lijden onder brute vervolging met weinig verzet. Waar de islam in de minderheid is (zoals in Thailand, de Filipijnen en Europa) is er een dreiging van geweld wanneer islamitische eisen niet worden ingewilligd. Beide situaties lijken een rechtvaardiging te bieden voor een religieus terrorisme, dat volhardend en lokaal is in het islamitisch fundamentalisme.

Zo ingebakken is het geweld in de godsdienst, dat de islam nooit werkelijk is gestopt met de oorlog, ofwel met andere religies, of met zichzelf.

Mohammed was een militaire leider, hij belegerde steden, moorden de mannen uit, verkrachtte de vrouwen, maakte hun kinderen tot slaaf, en nam de eigendommen van anderen voor zichzelf. Bij verschillende gelegenheden verwierp hij aanbiedingen van overgave van de belegerde inwoners en hij heeft zelfs gevangenen afgeslacht. Hij heeft feitelijk zijn volgelingen geïnspireerd om te vechten, ook als ze niet het gevoel hadden het recht te hebben om te vechten, hij beloofde hen slaven en buit als ze dat wel deden en dreigde hen met de hel als ze het niet deden. Mohammed liet zijn mannen de in de strijd gevangen en getraumatiseerde vrouwen verkrachten, meestal op dezelfde dag dat hun echtgenoten en familieleden werden afgeslacht.

Zacharia vermeldt dezelfde mentaliteit van het verkrachten van de vrouw, als iets wat de Antichrist en zijn leger zullen doen, wanneer ze Jeruzalem veroveren.
Zacharia 14:2 zegt: "Want Ik zal alle heidenen tegen Jeruzalem vergaderen tot de krijg; en de stad zal worden ingenomen, en de huizen geplunderd, en de vrouwen ge- schonden."

Het is belangrijk om te benadrukken dat, voor het grootste deel, de islamitische legers agressieve campagnes voerden, en de meest dramatische militaire veroveringen door deze religie werden uitgevoerd door de toenmalige metgezellen van Mohammed in de decennia na zijn dood. Het vroegste islamitische principe van oorlogsvoering was om de burgerbevolking van een stad te vernietigen (d.w.z. mannen executeren, vrouwen en kinderen nemen als slaven) als ze zichzelf verdedigden. Hoewel moderne apologeten vaak beweren dat moslims alleen geacht worden aan te vallen in zelfverdediging, is dit een stelling die botweg wordt tegengesproken door de verslagen van de islamitische historici en van anderen die teruggaan naar de tijd van Mohammed.

Het vreemdste en meest onware ding dat kan worden gezegd over de islam is dat het een religie van vrede zou zijn. Als elke norm waaraan het Westen wordt beoordeeld en veroordeeld (slavernij, imperialisme, intolerantie, vrouwenhaat, seksuele onderdrukking, oorlog...) evenzeer zou worden toegepast op de islam, zou het vonnis verwoestend zijn. Islam geeft nooit op wat het overwint, of het nu religie, cultuur, taal of het leven is. Evenmin maakt het excuses of doet een echte inspanning tot morele vooruitgang. Het is het minst open voor een dialoog en het meest zelfingenomen. Het is overtuigd van zijn eigen volmaaktheid, maar brutaal genoeg schuwt het zelfonderzoek en onderdrukt de kritiek.

Dit is wat de gewelddadige Koranverzen zo gevaarlijk maakt. Ze krijgen het gewicht van een goddelijke opdracht. Terwijl moslimterroristen ze zo letterlijk nemen als elk ander ding in hun heilige boek, en aannemen dat de islam niet compleet is zonder Jihad, bieden gematigden, liberale moslims, weinig tegenspraak, behalve alleen een mening. Inderdaad, wat hebben ze dan? Spreken van vrede en liefde kan het winnen over de onwetende, maar wanneer elk twaalfde vers in het heiligste boek van de islam, spreekt over Allah's haat tegen de niet-moslims, of oproept tot hun dood, of gedwongen bekering, of onderwerping, is het geen wonder dat de sympathie voor het terrorisme zoals die wordt uitgevoerd ook in de bredere gemeenschap leeft, zelfs al kan de persoonlijk voorkeur van de meeste moslims zijn om hun religie niet op deze manier te interpreteren.

Westerse liberalen zouden er wat hun kant betreft goed aan doen het kritische denken niet op te offeren aan de god van de politieke correctheid, of naar redenen te kijken om hun religie te verlagen tot op het niveau van de islam, alleen maar om de bestaande waarheid te ontwijken, dat die zowel heel verschillend en gevaarlijk is.

Er zijn gewoon te veel moslims die de Koran letterlijk nemen... en te veel anderen die het weinig kan schelen als het gaat over het geweld gedaan in de naam van de islam.